saya da tak larat~

dah puas saya positifkan diri... sentiasa bersangka baik dengan parents...dh hmpir 22 thn sy memendam rasa..hari2 makan hati dengan sikap parents...entahla... saya x faham parents sy yang moody...kdg2... tiba2 sy tak diendahkan...sedangkan saya x uat silap..kdg2 diorg tak cakap pun ngan sy...ntahlaa..taktahu ape silap sy...yg pling ketara...my mom.. entahla..kdg2 rasa pilu sgt....mkn hati ngan sikap endah tak endah..sampai penah rsa diri x diperlukan pun.......kdg2...memperlekehkan sy perkara biasa...mungkin sebab sikap sy yang tak melawan...ikut je.... andai dikatanya bodoh..bodohla sy.... ntahlaa...sy da bingung...kdg2 sy penat memndam gnie...sy da x tahan..tiap kali jd ginie...mesti rse sebalnye hati..yg sy mampu buat...saya leh nangis je...sebab sy tahu....cm mne pun diorg buat kat sy...sy xleh uat ppe..sebab tanpa diorang...saya xkan ade...walaupun..sy tak bhgia.....tanpa diorg gak..sy x kn boleh hidup kat dunia ni..sebabkn tu...sy simpan ..smpai hati sy dah sakit sgt...sakit...